Werbena pospolita była uważana za zioło o dużej wartości już w starożytności. Utożsamiano ją z boskością i innymi siłami nadprzyrodzonymi. W starożytnym Egipcie nazywana była „łzami Isis”. Celtyccy kapłani (druidzi) prawdopodobnie używali jej w trakcie swoich obrzędów. W początkach ery chrześcijańskiej, legenda ludowa głosiła, że werbeny pospolitej użyto żeby zatamować krwawienie z ran Jezusa po zdjęciu z krzyża: stąd wzięła początek nazwa „święte zioło” Chińskie legendy nazywają ją „Zębem Smoka” odnosząc się do siły, która w niej drzemie. Nazwa ‚werbena „pochodzi od celtyckiego słowa ferfaen, które oznacza wyprzeć kamienie. Popularne nazwy Verbena officinalis w wielu językach Środkowej i Wschodniej Europy często kojarzone są z żelazem, na przykład: niemiecki eisenkraut, słowacki Železník lekársky. W basenie Karpackim werbena pospolita nie występuje tak często jak dawniej, chociaż jej siedliska są bardzo zwyczajne: rowy, zbiorowiska chwastów i nieużytki.